Obchód Zmartwychwstania Pańskiego, który jest główną uroczystością roku kościelnego poprzedza długie, trójstopniowe przygotowanie : Przedpoście, Wielki Post i Okres Męki Pańskiej.
Przedpoście czyli czas Siedemdziesiątnicy (Tempus Septuagesimae) wprowadził do kalendarza w VII wieku papież św. Grzegorz Wielki. Jest to swoiste przygotowanie do Wielkiego Postu obejmujące trzy kolejne niedziele przed Środą Popielcową : Niedziela Siedemdziesiątnicy (zwana Niedzielą Starozapustną), Niedziela Sześćdziesiątnicy (Mięsozapustna) i Niedziela Pięćdziesiątnicy (Zapustna). Tak więc już na trzy tygodnie przed Wielkim Postem Kościół wprowadzał pewne jego elementy : pokutny, fioletowy kolor szat liturgicznych, usuwał ze Mszy św. odmawianie Gloria i śpiew radosnego Alleluja i nakazywał również w okresie Przedpościa złagodzony nieco post. Post ten zniósł dopiero w roku 1284 papież Innocenty IV.
Modlitwy i śpiewy niedziel Przedpościa pochodzą z przełomu VI i VII wieku, kiedy to najazdy barbarzyńców, trzęsienia ziemi i zarazy zdawały się grozić zagładą Rzymowi i kulturze chrześcijańskiej. Odzwierciedlają one doskonale stan, w jakim się znalazła ludzkość pozbawiona łaski uświęcającej. Przygniatają nas grzechy, cierpienia i śmierć. W naszym ucisku zwracamy się do Zbawiciela. Bóg wskazuje nam drogę wyzwolenia : trzeba podbić nasze namiętności za pomocą chrześcijańskiej ascezy, trzeba dojść do panowania nad sobą. Pan Bóg wzywa ludzi do tej pracy o różnej porze. Jak długo jesteśmy w stanie doczesnej pielgrzymki, nigdy nie jest za późno...