Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś, Tomaszu, błogosławieni, którzy nie widzieli a uwierzyli. (Jan 20, 29)
Pan Jezus pozwolił, aby znalazł się niedowiarek wśród apostołów. Św. Tomasz początkowo nie wierzy w realność Zmartwychwstania. Dopiero kiedy Pan Jezus każe mu dotknąć się rany swego boku, pada skruszony u stóp zmartwychwstałego Mistrza.
Św. Tomasz głosił Ewangelię poza granicami cesarstwa rzymskiego, w Persji i w Indiach. Tradycja przekazuje cuda, dokonywane przez Apostoła pośród pogan. Św. Tomasz miał wybudować pałac władcy Indii. Jednakże powierzone mu pieniądze na budowę rozdał jako jałmużnę, a swoim kazaniem nawrócił naród na wiarę chrześcijańską, za co władca kazał go uwięzić. Podczas tej niewoli powstał z martwych brat króla i opowiedział o cudownym pałacu, który św. Tomasz wybudował w niebie. Słysząc tę opowieść, władca Indii nawrócił się na chrześcijaństwo, by zapewnić sobie miejsce w niebiańskim pałacu. Inna opowieść mówi, że św. Tomasz stopił swoją modlitwą spiżowe posągi bożków, za co został przebity włócznią przez pogańskiego kapłana.
Ilustr.: Niewierny Tomasz (fragment obrazu Rembrandta)