Męczennik za dochowanie tajemnicy spowiedzi i patron dobrej sławy.
Piastował wysoki urząd kanonika i generalnego wikariusza arcybiskupa praskiego w czasach panowania króla czeskiego Wacława (1378-1400). Król był początkowo stronnikiem papieskim i nosił się z zamiarem wyprawy do Włoch w celu wsparcia autorytetu prawowitego papieża. Były to bowiem czasy rozłamu w Kościele, schizmy i sporu między papieżem i antypapieżem. Niestety król Wacław popadł w zatarg z arcybiskupem praskim. Ofiarą tego zatargu stał się Jan Nepomucen, uwięziony i torturowany z rozkazu monarchy. Ostatecznie król rozkazał zrzucić go z mostu praskiego do rzeki Motławy. Według tradycji przyczyną śmierci św. Jana Nepomucena był fakt, iż nie wydał tajemnicy spowiedzi małżonki królewskiej, którą Wacław, opanowany nałogiem pijaństwa gwałtownik, posądzał o niewierność.
Ilustr.: Statua św. Jana Nepomucena na moście Karola w Pradze (via Wikipedia, domena publiczna)