Jan Fidanza urodził się w 1218 r. w Viterbo w środkowych Włoszech. Jako dziecko był ciężko chory. Matka złożyła wówczas ślub, że poświęci go Bogu, jeśli wyzdrowieje. Został uzdrowiony za sprawą św. Franciszka z Asyżu, który w natchnieniu miał powiedzieć: O, buona ventura! – O, szczęśliwa przyszłość! Jan wstąpił do zakonu franciszkanów pod imieniem Bonawentura. Kształcił się w Paryżu i tam też wykładał teologię. Musiał imponować niezwykłą wiedzą, świętością i zmysłem organizacyjnym, bo w wieku zaledwie 39 lat został wybrany przełożonym generalnym zakonu. Przez 16 lat rządów doprowadził zakon do wielkiego rozwoju. Życie czynne potrafił łączyć z bogatym życiem wewnętrznym. Miał wielkie nabożeństwo do Męki Pańskiej. Doceniony na dworze papieskim, został mianowany kardynałem i biskupem Albano. Jako jeden z najwybitniejszych teologów średniowiecza, przyczynił się znacznie do zawarcia unii z kościołem wschodnim na soborze w Lyonie, która niestety wskutek wielkiej niechęci kleru greckiego niebawem, została zerwana. Św. Bonawentura, wyczerpany obowiązkami, zmarł 15 lipca 1274 r. podczas soboru w Lyonie. Kanonizowany został w 1482 r. , a w 1588 r. papież Sykstus V ogłosił go doktorem Kościoła.