„Przed Mszą św. święci kapłan popiół z gałązek palmowych, zachowanych z Niedzieli Palmowej ubiegłego roku. Popiół jest symbolem znikomości rzeczy ziemskich i pokuty za grzechy. Popiołem tym posypuje kapłan głowy wiernych powtarzając słowa: Pamiętaj, człowiecze, iż prochem jesteś i w proch się obrócisz.– Początkowo posypywano popiołem publicznie pokutujących. Od X w. począwszy kapłan święci popiół i dokonuje tej podniosłej i przejmującej ceremonii na wszystkich wiernych. Wszyscy bowiem w obliczu Najświętszego Boga jesteśmy grzesznikami i winniśmy to w pokorze ducha wyznać. Ceremonia ta ma na początku Wielkiego Postu obudzić w nas ducha pokuty.”
Wg: ks. R. Tomanek, Suche Dni i Wielki Post, Katowice 1958.
Ilustr.: kościół franciszkanów w Wieliczce, antepedium ołtarzowe.