Jeden z największych mistyków Kościoła, pełen miłości Bożej teolog i poeta, ogłoszony przez papieża Piusa IX doktorem Kościoła.
Święty Jan od Krzyża urodził się w 1542 r. w Hiszpanii. W 1563 r. wstąpił do karmelitów. Dostrzegając rozluźnienie pierwotnej reguły zakonnej, zamierzał przejść do surowego zgromadzenia kartuzów, ale odwiodła go od tego św. Teresa z Ávila. Pod jej wpływem, będąc jednocześnie kierownikiem duchowym św. Teresy, rozpoczął pracę nad reformą męskiej gałęzi zakonu karmelitańskiego. Naraziło go to na prześladowania ze strony zwierzchników, nuncjusza papieskiego i więzienie. Zamknięto św. Jana w celi bez żadnego okna. Światło przedzierało się jedynie przez otwór u samego stropu. Święty, aby brewiarz odmówić, musiał wchodzić na ławkę. Zamiast łóżka dano mu dwie gołe deski, a na przykrycie stare płaszcze. Wieczorem każdego dnia sprowadzano go do refektarza, gdzie go zakonnicy kolejno biczowali. Oskarżano go przy tym, że jest złym zakonnikiem, jakże zatem mógł się podejmować reformy zakonu. Pomimo prześladowań Święty nie zaniechał swego dzieła. Zdołał umknąć z więzienia i dotarł na kapitułę zakonną. Dzięki wstawiennictwu króla hiszpańskiego u nuncjusza, stworzono odrębną prowincję zakonną karmelitów bosych, zaprowadzając pokój. Św. Jan od Krzyża jest autorem szeregu traktatów ascetycznych i mistycznych, cechujących się wielką znajomością sekretów ludzkiej duszy.
Wg: x T. Jachimowski, Święty Jan od Krzyża, Włocławek 1929.
Ilustr.: Św. Jan od Krzyża, obraz Francisco de Zurbarán (via Wikipedia, domena publiczna)