Święty Marcin urodził się około 320 r. w Panonii (Węgry). Ojciec jego, poganin, był dowódcą w wojsku rzymskim. Wskutek zrządzenia łaski Bożej opuścił dziesięcioletni Marcin dom rodzicielski, aby poświęcić się Chrystusowi, być wychowanym przez chrześcijańskiego kapłana i za przykładem mnichów wieść żywot klasztorny. Licząc lat 15, został schwytany i zaciągnięty w szeregi wojskowe. Przywdziawszy zbroję, prowadził życie wstrzemięźliwe i surowe jak mnich, chociaż nie był jeszcze ochrzczony. Pewnego razu ujrzał w mieście Amiens podczas srogiej zimy żebraka w łachmanach, drżącego z zimna. Ponieważ już wcześniej rozdał cały swój żołd pomiędzy ubogich, oddał żebrakowi połowę swego płaszcza żołnierskiego. Zrozumieć ten gest można wiedząc, że połowa płaszcza stanowiła własność garnizonu, druga zaś połowa była własnością żołnierza. Dając zatem połowę swej opończy, Marcin oddał ubogiemu wszystko, co posiadał. W nocy we śnie miał ujrzeć Chrystusa, odzianego ową połową płaszcza i zwracającego się do aniołów ze słowami: „Marcin spragniony mej nauki, przyodział mnie”. Marcin przyjął chrzest święty, a zwolniony ze służby żołnierskiej, udał się do św. Hilarego, biskupa Poitiers w Galii (Francja), który udzielił mu niższych święceń kapłańskich. Następnie kazał mu wrócić do rodziców i pozyskać ich dla wiary Chrystusowej. Udało się Marcinowi nawrócić matkę, ale nic nie wskórał u ojca. Wygnany z Panonii przez zwolenników heretyka Ariusza, zamieszkał jako pustelnik na bezludnej wysepce niedaleko Genui. Około 360 r. powrócił do św. Hilarego i wraz z nim założył pierwszy klasztor w Galii. Dziesięć lat później, mimo jego sprzeciwu, lud wybrał go biskupem Tours. Marcin jako pasterz diecezji nadal wiódł surowe życie mnisze, budząc sprzeciw okolicznych biskupów. Zakładał klasztory, łączące życia zakonne z pracą misyjną i prowadził systematyczną chrystianizację Galii. Zmarł w wieku 80 lat podczas podróży duszpasterskiej. Jego ciało sprowadzono Loarą do Tours i pochowano 11 listopada.
Wg. Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dni roku - Katowice/Mikołów 1937r.